Hamile olduğumu öğrendiğim andan itibaren artık bir anne adayıydım. Hamileliğimin ilk ayları kusma ve bulantım çoktu, onun dışında rahat bi hamilelik (bkn: gebelikveannelik.com/hamilelik ) geçirdim ve artık 35 haftada doktor bebeğimin gelebileceğini söylemişti hazırlıklı olmam gerektiğini söyledi. Almanyadayım ben gurbetlik zor; yalnızsınız aile yok yanınızda çok üzülüyordum.

Neyse olduk 37 haftalık. O gun yine normal uyandım, oğlum için hazırlıklar yapıyordum alışveriş yaptım akşam oldu misafirliğe gittim saat gece 12; bi baktım kanamam olmuş iyi ki bilgim vardı nişanım geldini anlamıştım. Kuzenim ebe bana sancım sıklaşmadan doktora gitmemem gerektiğini söylemişti. Eve geldim, bir duş aldım. Uyumak istedim dinlenmek için saat oldu gece 3, bir baktım yine kanama olmuş.

Sonra sancılar başladı on dakika da bir yine ılık bi duş aldım. Ben kıvranıyorum artık. Saat oldu sabah 8 eşimi uyandırdım ve hemen hastahaneye gittik. Açılmam 6 cm olmuş ve doğum başlamış. Beni odaya aldılar doktor geliyor, hemşire suyumu falan patlattılar ama bebeğimin kafası bi türlü doğum kanalına girmiyor :(

Suni sancı (bkn: gebelikveannelik.com/suni-sanciyla-dogum ) verdiler yine inmedi ben artık dayanamıyorum saat oldu 1, Birsürü doktor geliyor konuşuyorlar Almanca anlamıyorum ama korkuyorum bi anda beni götürdüler bi baktım kolumu falan bağlıyorlar ben daha ne oluyor demeden uyumuşum...

Meğer bebeğimin kalbi hızlı atmaya başlamış; eşime ikisinden birini kurtarabiliriz demişler :( uyandım karnım boş, bebek yok... Bebeğim diye bağırıyorum o kadar acil olmuş ki sezaryan doğumda normalde imza almaları gerekiyor ama 01:40 sezaryana girdim 01:42 oğlum dünyaya gözlerini açmış.

Allah'ima çok şükür şu an 8 aylık sağlıklı bi oğlum var ikimiz de çok iyiyiz ama derseniz ki o sancılar aklınıza geliyor mu hiç gelmiyor oğlumun bi gülüşü dünyaya bedel :)

<< Önceki Hikaye Sonraki Hikaye >>