Hamileliğim boyunca herşey hep normaldi. Doktorum normal doğum taraftarıydı, akışına bırakmaya karar verdim ne olucaksa olsundu. Ama son günlerde artık her an bir sancı gelecek diye beklemekten gözüme uyku girmiyodu. Tahmini doğum tarihim 24 Eylül 2015'dı, tam Kurban bayramına denk geliyordu bu da beni korkutuyodu.

18 Eylül 2015 Cuma 39. haftamdaydım sıkça dr. kontrolüne gidiyordum. O gün kontrolde hafif sancı ve çok azda açılma çıktı. Doktorum hafta sonu açılma artar, sancı da gelir diye düşünüyorum dedi, bir durum olmazsa pazartesi tekrar görüşelim dedi. O haftasonu kendimi sancılara hazırladım, diken üstünde bekledim ha geldi ha gelcek diye :) hatta ne olur ne olmaz diye eşyalarımı da arabaya koyduk.

Pazartesi 21 Eylül 2015 tekrar kontrole gittiğimizde açılma aynıydı hiç ilerlememişti, doktor suni sancı ile açılmayı gerçekleştirelim mi dedi, istemedim. O zaman sezeryanla alalım dedi, benim zaten canıma minnet. Bunu bekliyormuşcasına hemen tamam dedim. 1 saat sonra kontroller bitiyor, sizde yatışı yapın dedi. Ne zaman yemek yedin dedi, 2 saat oluyor dedim, tamam artık su bile içme dedi, eşyalar zaten arabadaydı, yakınlarımıza haber verdik.

Yatış yapıldıktan sonra zaten herşey rüya gibiydi. Sanki bunları yaşayan ben değildim, bir yandan yerleşmeye bi yandan odayı süslemeye çalışıyorum, tel susmuyor, haber alanlar arıyor. Odaya giren çıkan bitmiyor, biri geliyor kan alıyor, biri geliyor tansiyon ölçüyor, biri ameliyat kıyafeti getiriyor, biri lavman için geliyor, nst aletini getiriyolar, son kez nst.ye bağlanıyorum, işte o kalp atışlarını duyunca kalabalık, kargaşa ve telaş benim için bitiyor ve duygusala bağlıyorum, sakinleşip düşünüyorum ki bebeğimin içimdeki son saati, yakında kavuşucaz, nefesini hissedicem, kokusunu içime çekecem.

O sırada anestezi uzmanı geliyor, doğum nasıl olacak diyor, bilmem diyorum siz ne önerirsiniz, hiç düşünmemiştim ki tamamen mi bayılsam yoksa ayık mı olsam. Daha önce başka bi ameliyat olmuştum genel anesteziyle ve serseme dönmüştüm, ayılırken çok sayıklamıştım, bunları düşünüp spinal anestezi olayım deyiverdim :)

Ameliyathaneye giderken yakınlarımın yüzüne bakamadım, baksam gözyaşım sel olcak biliyorum.Tam asansöre binerken eşim beni öptü, yapma dedim. Ameliyathane soğuktu ama kalbim sıcacıktı, bebeğime kavuşmaya çok az kalmıştı. Oturur vaziyette kamburumu iyice çıkarttılar uyuşturmak için. Hiç canım yanmadı, önce buz gibi sonra sıcacık bir his yayıldı belden aşağıma. Yatar vaziyete getirildim, kollarım bağlandı, birine serum diğerine tansiyon aleti. Doktorum geldi hemen başladı karnımda birşey yapmaya.

Gıdıklanıyorum dedim. Bir 10 dk. sonra gıdıklanma geçti, göğsüm sıkışmaya başladı, sanki kalp ameliyatı oluyodum. Sonra çekiştirme, baskı hissettim, tam artık korkmaya başladığım an hemşire, oy massallah dedi. Bebeğimin sesi daha gelmemişti ama kadının söyleminden anladım ki doğum gerçekleşmişti, sonra ömrümde duyduğum en tatlı ses,yavrumun ağlayışını duydum,şükürler olsun dedim.

Hiç ağlamadım,ağlarım sanıyodum ama gülüyordum :) bebeğimin yüzünden önce minik bezelye ayak parmaklarını gördüm, hemen saydım nedense :) sonra hemşire süratını döndürdü. O nasıl güzel nasıl minik bi yüzdü. Yanağında gamzesini gördüm, benden, annesinden almıştı gamzelerini :) yanağını yanağıma değdirdiler, bi an sustu. yumuşacık, sıcacık, pamuk gibiydi. Kokusunu içime çektim, ah kuzum benim hoşgeldin dedim. Sonra bebeğim gitti ve geçmek bilmeyen dakikalar başladı, bi an önce kuzumu görmek,emzirmek istiyodum. 20 dk.kadar sürdü işlem. Kalbimdeki baskı devam ediyodu, doktora söyledim, rahim yukarı çıktı o yüzdendir,geçeçek birazdan dedi.

Oksijen verdiler rahatladım. Odaya alındım, hemen ardımdan bebeğimde geldi. Emzirdim birkaç kişinin yardımıyla. doğum zaten akşam oldu, o gece ordaydık, ertesi gecede. Sonra çıktık ve kontrole diye çıktığım eve anne olarak geri döndüm. Şükürler olsun bebişimle 4 aydan fazla zamanı geride bıraktık, annelik muhteşem bir şeymiş, evlat bambaşka bişeymiş. Merak edenler için; ameliyat sonrasında biraz mayhoştum herhalde serumda sakinleştirici etkili birşeyler vardı. Ameliyattan çıktıktan hemen sonra kahve içirdiler baş ağrısı olmasın diye, bacaklarımı uzun zaman hissetmedim, aşırı bi ağırlık var gibiydi, bacaklarımı kaldırmam gereken zamanlarda yakınlarım yardımcı oldu, bi ara aşırı üşüme geldi,battaniyelere sardılar geçti.

Spinal Sezeryan Doğum İle İlgili Yaşadıklarım ve Düşüncelerim

Karnıma kum torbası koyulmuş, pis kan çıksın diye, o ağır torbayı hissetmediğim için ağrıda yoktu. hemşire torbayı almaya geldiğinde dikişlerimden aşağı bastırdı bastıdı, his yok acı yok :) ameliyattan 3 saat kadar sonra ayaklarımı kıpırdatmaya başladım, 8 saat sonra ise ayağa kalktım. ilk kalkışım zordu, iki büklüm minicik adımlarla yürümeye çalıştım ama tansiyonum düştü hemen geri yatırdılar. Sonra iyi hissedince tekrar kalktım, doğrulmak zordu, adım atmak zordu ama ne kadar yürürsem ve ne kadar su içersem o kadar çabuk iyileşeceğim söylendi. Bende sürekli sıvı aldım, 1-2 saatte bir koridorda turladım. ameliyat yerinin haricinde ne baş ağrısı,ne omuz ağrısı, ne bel ağrısı hiçbirini yaşamadım çok şükür. o kadar ağrıda olsundu zaten sonuçta ameliyat, içerden 7 kat kesik, kolay mı.

Sütüm hemen geldi, sezeryanda süt gelmez diyenlere inanmayın ama göğüs ucu sıkıntımız yüzünden fazla emziremedim bebeğimi. hastanede tuzsuz, yağsız hastane yemekleri yedim, 2 gün sonra eve çıkınca normal yemekler. Doktor ameliyatın ertesi günü banyo yapabilirsin dedi. ben ameliyattan 2 gün sonra evde yaptım. Herşey çok iyi gitti, evde de yan gelip yatmadım, basit ev işleri yaptım daha eve gelirgelmez. canım acışada bebeğimin herşeyiyle sadece ama sadece kendim ilgilendim. Sadece yıkarken yardım aldım. Kanamam 1 hafta azar azar devam etti. Ameliyattan 1 hafta sonra normal hayata dönmüştüm tabi hafif sizılarım oluyordu, özellikle yataktan kalkarken,sonra o da geçti,gitti..

Sezeryandan son derece memnun kaldım, normal doğumum belki kolay olacaktı, kendi sancım, açılmam yoktu evet belki suni sancı verilseydi açılmam hızlı ilerlerdi, belki fazla sancı çekmezdim, belki 3-5 ıkınmada doğururdum, bunu hiçbir zaman bilemiyecem, normal doğum harika, müthiş vs.diyenlerde var, gerçekten harika bir his mi bunu da bilemiyecem ama merakta etmiyorum. Hayırlısı böyleymiş diyorum...

İşte böyle bayanlar, pozitif spinal sezeryan doğum hikayem böyle. Sonuna kadar sıkılmayıp okuyan herkese teşekkür ederim, sorularınıza da açığım, hayırlı hamilelik ve doğum dilerim herkese.  :)

<< Önceki Hikaye Sonraki Hikaye >>