36 haftaya girdikten sonra doktorum bebeğimin kafasının aşagı indiğini artık doğumun yaklaştığını söylemişti. Oğlum her an gelebilirdi mutluydum ilk defa anne olacaktım.

Bebeğimin eksiklerini almaya başladım sonra 37. haftaya girdim ve Cumartesi günü uyandım, kahvaltimı yaptım, alış verişe çıktık eşimle. Artık sık sık tuvalet ihtiyacı duyuyordum. Eve geldik, yemek yedik sancı geliyordu arada normal diyordum. Akşam misafirliğe gittik orada baktım nişanım gelmiş daha önce okuduğum için bilgim vardı. Sakındım, eve geldim duş aldım uyudum gece 4 gibi uyandım baktım yine kanama olmuş ve ardından sancılarım başladı bende sıklaşmasını bekledim saat 08:00'di artık dayanamadım eşimi uyandırdım hastaneye geldik doktor muayene etti ve açılmam 6 santimdi doğum başlamış...

Sonra sancılar sıklaştı ama bebeğimin kafasına aşagı inmiyordu bir türlü en son suni sancı vermeye karar verdiler. Ben bittim saat oldu 1, suni sancıyı aldım ama Bebek hala yukarıdaydı üstelik oğlum suni sancıya dayanamamış kalp atışı çok hızlanmış o an başımda bir sürü doktor saat oldu 1:40 baktım beni bir yere götürdüler kollarımı falan bağladılar ne oluyor dedim kendime her biri bişey yapıyor bir uyandım karnım boş meğer oğlum daha fazla dayanamamış hemen sezaryen ile doguma almışlar.

Uyandım, elimi karnıma attım karnım boş o an o kadar korktum ki çok hatırlamıyorum ama doktora oğlum nerde ne oldu diye bağırdığımı hatırlıyorum sonra eşim geldi oğlumuz iyi dedi yarım saat sonra oğlumu getirdiler bana o çektiğim bütün acılar uçtu gitti. Keşke diyorum daha önce anne olsaydım su an oğlum 4 günlük şükürler olsun Allah'ıma Rabbim isteyen herkese sağlıklı bi şekilde çocuklarını kucaklarına almayı nasip etsin ne kadar acı çekerseniz de korkmayın çünkü bebeğinize her baktığınızda iyi ki o kadar acı cektim diyorsunuz.

<< Önceki Hikaye Sonraki Hikaye >>