Baştan başlamak istiyorum eşimle 3 senedir evliyiz 2. yıldönümüzden biraz önce bir kere hamile kalmıştım ama malesef düşük oldu :(

Aradan bir yıl geçti ve hamile kalmam baya zor oldu doktorumun kontrolü altında ve ilaç tedavisiyle ikinci hamileliliğim gerçekleşti. Kadından kadına fark eder derler ya bende de öyle oldu. Hiç hamile olduğumu anlamadım 9 ayımda çoook rahat geçti. Allahıma şükürler olsun ki sadece karnımın büyüdüğünü hissettim, ondan hariç hiç bir şikayetim olmadı.

Her neyse kızımın doğum tarihi normalde 12.03.15 olacaktı o tarihe 2 hafta kala doktoruma son kontrole gittim ve bana dedi ki herşey yolunda önümüzdeki hafta termin yapmaya git hastaneye (Almanya'dan geliyorum ve burada hastaneni önceden belirlemişsen termin yapman gerekiyor) tamam dedim aradan bir iki gün geçti bende eşimi işe uğurlamadan önce ilk defa dedim ki kulağın telefonda olsun içimde bir his var sanki her an başlayabilir tamam dedi eğer öyle birşey olursa hemen haber ver dedi. O gittikden sonra evimi temizlemeye başladım o an içime bir enerji doğdu ve büyük temizlik yaptım hatta görümcem (komşum olur aynı zamanda) geldi ve dedi ki boşver günlük temizliğini yap fazla uğraşma, benim cevabımda yok olsun iyice temizlemek istiyorum evimi nasıl olsa önümüzdeki günlerde evde olmayacam tamam sen bilirsin dedi, akşam yemeğine davet etti ondan öncede yoğurt al gel dedi. İşlerimi hallettim gittim hazırlandım önceden hazırlamış olduğum doğum çantam için bir kaç eksiğim vardı onları aldım kasaya doğru giderken bir diş ağrısı tuttu beni ama nasıl bir diş ağrısı, başım döndü eşyalarımı zor ödedim ve kendimi zor dışarıya attım gittim merdivenlerde oturdum kendime gelemedim hemen görümcemi aradım durumu anlattım sağolsun hemen yardımıma geldi eve gittik beraber. Biraz uzandım ve kendimi iyi hissettim, yemeğimizi yedik eşim ve enişteside işten geldiler onlarda yemeğini yedi ve durumu anlattım o arada da bebeğim karnımda hiç olmadığı kadar huzursuzdu çok hareketliydi hastaneye gidip kontrol olma kararı aldık. Görümcem eşim ve ben çayımızda hazırdı ama içmek nasip olmadı :)

Akşam saat 9 buçukta bindik trene gittik hastaneye kendimi çok iyi hissediyordum ebe kontrol etti ve dedi ki 3 cm açılma var burdan bebeksiz göndermiyecez artık seni :) hem şaşkınız hem de çok mutlu. Beklememiz gerekiyodu ama sancı denen birşey yok ortada suyumda patlamadı nedense her neyse eşim eve gitti çantamı almaya bende orada görümcemle beklerken hem annemi aradım hem de bir yandan halay çektim :)

Daha sancı felan yok neyse annemde geldi artık baktık saat 12 olmuş, bizi eşimle odaya aldı ebe ve uyumamızı istedi gece artık hafif ara ara sancılarım gelmeye başlamıştı ama açılma ilerlemedi 3 cm kaldı. Sabaha doğru artık ben dayanamadım (canım çok kıymetli ağrıya fazla gelemiyorum) belimden iğne yapmalarını istedim yaptılar. Sonra saat sabah 9 oldu hala açılma yok ve bebeğimin kafası olması gerektiği yerde değildi kendini hafifden yan çevirmişti normal doğum olmaz artık dediler o arada belimden ikinci iğnemi yedim sonra benim doktorum geldi hastaneye ve oda kontrol etti hazır ol dedi ameliyathaneye gidecez birazdan sezeryanla doğurcaksın dedi.

İlk başta korktum ama belimden üçüncü kez iğneyi (bu sefer çok güçlüydü) vurulunca rahatladım hazırım dedim. Eşimde kıyafetlerini değiştirdi ve girdi benimle birlikte ameliyathaneye allahtan yanımdaydı. Çok heycanlıydım ve korkuyordum 1 saat sonra meleğimizin ağlama sesini duyduk ve dünyalar bizim oldu o anki mutluluğumu anlatamam

Allahıma binlerce şükür annelik duygusunu bana yaşattı ve dileğim allahım her hak edene nasip etsin bu duyguyu hikayem biraz fazla uzun oldu kusuruma bakmayın :)

Hikayemin kısaltılmış hali bu: Ben 22 yaşındayım ve meleğim Elif Lina şuan 8 aylık oldu şükür :)

<< Önceki Hikaye Sonraki Hikaye >>