Doğumdan çok korkuyordum ve bu korkularım yüzünden sezeryan istiyordum, doktorumda zaten büyük ihtimal sezeryan olabilir ama istersen normali de deneyebiliriz demişti birazda bende sabırsızlık var ya sezaryen olursa 25 mayıs alırız dedi dururmuyum ben daha oğluma kavuşacaktım  geceler hiç geçmek bitmedi. Hamilelikte iyice ağırlaşmıştı biran önce kurtulmak istiyordum...

Neyse cuma günü geldi çattı, sabah 9'da doktordaydım içimde pişmanlık olmasın diye alttan baktırdım eğer olursa normal olsun diye... Olsaydı da yapmazdım heralde, neyse alttan baktı ayyy iğrençti nasıl bir acıydı neyse ki doktor çatı dar dedi sezeryan dedi saat 4'de alalım dedi...

Eve geldik zaman geçmiyor açım, susuzum, yeme içme yok; neyse zaman geldi gittik... Lavmanı evde yaptık daha doğrusu annem yaptı, odamıza yerleştik önlüğüm geldi giyindim çok heyecanlandım gözlerim doldu annem de dolmuştu, eşim resim çekiyordu... Neyse asansöre bindik eşimde yanımdaydı aşağı inince terliklerimi eşime verdiler, başka terlik giydim ve asansör kapandı eşim orda kaldı ilerledik...

Başka odaya geçerken yine terlik değiştik hijyene bak :) neyse ameliyat odasına girdim herkes beni bekliyor birkaç adım attım geri döndüm ben vazgeçtim dedim güldüler... Masaya yatırdılar üstümü soydular utanıyordum, oturttular belden iğne yaptılar hiç acımadı parmaklarımın uyuştuğunu hissettim kollarımı bağladılar sonda taktılar tam uyuşmadığından biraz hissettim gözüm doıktorumu arıyordu herkes var, o yok... Sonunda sesini duydum rahatladım  karnıma bacaklarıma ilaç sürüyorlardı kalbim yerinden fırlayacak gibiydi korkuyordum ya uyuşmamışsa diyordum. Doktora neyse anestezi doktoru konuşturmaya başladı beni; bende dedim kestiniz demi karnımı biliyorum o yok diyor ben kestiniz diyorum nerden biliyorsun diyor arkadaşlara öyle olmuş diyorum ama zaten kestiğini hissettim sıcak bir şey, acı değil ama...

Sonra karnıma acayip bir baskı uyguluyorlar sarsılıyorum organlarım oynuyor canım acıyor uyuşmadı diyorum acıyor diyorum neyse doktorum baaaaaak dedi perdeden bana bakan minicik bir surat, gözlerim doldu ağladım... Bebişimin sesinide duymuştum, kuşumu giydiriyorlardı bir yandan ona bakıyorum bir yandan hala sarsılıyorum bebişi son kez gösterdiler ve babaya götürdüler benim hala canım acıyor içimi boşaltıyortlar kendimi çok hafif hissettim... Dikiyorlardı beni diri diri, neyse dikiş de bitti sedyeye kondum odama gittik altıma hasta bezi bağlarken bacaklarımı gördüm onlar kaldırıp indiriyorlar bişi hissetmiyom felç mi oldum ne korkunç görüntüydü neyse oğlum geldi emzirdim biraz tabi ilk gün süt az mama verdik ertesi gün hemen çıktık...

Bu duygu herşeye değer, allah herkese yaşatsın...

<< Önceki Hikaye Sonraki Hikaye >>