Bir bebeğimizin olmasını çok istiyorduk eşimle, ama olmuyodu; tedavi görüp hamile kaldım.

Çok zor bir hamilelik dönemim oldu. 9 ay boyunca çektim. Sezaryenle doğumum gerçekleşecekti. Doktorum bana 30.07.2015 diye gün vermişti. Sezaryen ile doğum için ama ben 2 gün sancı çekmiştim. Belirtim yoktu, sadece sancılarım oluyordu. Sancıdan o gece hic yatmamıştım.

Ertesi gün oldu hala sancılarım devam ediyordu. Doktorum aradı ve hastaneye gelmemi söyledi. Bunun üzerine bende hazırlanıp hastaneye gittim. Ancak hastaneye giderken doğum çantamı yanımda götürmemiştim, sadece kontrole gittiğimi düşünerek.

Gittim ve doktorum beni muayene edince hemen doğumhaneye çıkmamı söyledi ve yatışımı yaptı. Odama gittim hemşireler beni hazırlamaya başladı. Yanımda eşim de annemde yoktu, kaynanam ve kayınbabam vardı.

Hemen eve gidip doğum çantamı getirdiler. Daha sonra beni doğuma aldılar, yanımda eşim yoktu daha gelmemişti. Doğumhaneye girdik iğnemi yaptılar belimden bana uzanmamı söylediler ve hazırlıklara başladılar.

Biran  doktorum söylenmeye başladı  "bir bebeği ağlatamadınız" işte o an çok korktum. Ve hemen sonrasında bebegim ağlamaya başladı :)

Sesini duyduğum an ben de onunla beraber ağladım. 23.07.2015 saat 18.00 prensesim dünyaya geldi.

Esma'm çok küçüktü prensesim 2.900 kg 48 santim doğdu, o kadar acı çektim ama çok güzel bir duygu onun için herşeye değer.

Şuan kızım, 4 aylık dünya tatlısı kızım herşeyimız o... Evimizin mutluluğu :)

Rabbim bütün herkese bu duyguyu tattırsın, evlat kadar güzel bir şey yok.

Sevgilerimle...

<< Önceki Hikaye Sonraki Hikaye >>