Böylelikle benimde başladı ilk hamilelik serüvenim. Zorlu geçen ilk 4 ayın ardından, oğlumun ben buradayım dercesine çırpınışlarıyla ve artık kocaman olan karnımla sona yaklaştığımı biliyordum. 39. haftama geldiğim halde hala sancı hissetmiyordum. Son haftalarda sık gittiğim kontrollerde ve NST’de sancım çıkmadığı için doktorum suni sancı önermişti. Maalesef tecrübesizliğimden dolayı suni sancıyla doğumu kabul ettim. Size tavsiyem son güne kadar kendi sancılarınızın gelmesini bekleyin :)

13 Nisan 2013 Cumartesi günü doktorumun isteği üzerine sabah 08.00'de hastaneye yatışım gerçekleşti. O güne kadar hep sancımın aniden gelip, apar topar hastaneye gideceğimi düşünen ben sıfır sancıyla sakin sakin annem ve eşimle hastaneye ulaştım :) Yatışım yapıldıktan sonra 39+7 haftama geldiğim halde ilk yapılan tahlillerde ve NST’de sancı ve açılmam yoktu. Saat 12.00'de suni sancıyı almaya başladım. İlk 2-3 saat çok az bel ağrısı şeklinde hissettiğim acı yavaş yavaş artarken saat 15.00’ten sonra bir hayli sıklaşmıştı. Hastane içinde o acıyla açılma olsun diye, hele de o serumlarla yürümek artık çok daha zordu. Etrafımda bağırıp çağıran anne adaylarından bahsetmiyorum bile :) size tavsiyem sadece derin derin nefes alıp verin. Bebeğiniz ve sizin için en sağlıklısı bu.

Sık sık yapılan muayenelerde yavaş yavaş açılmam başlamıştı. Suni sancıdan mı olsa gerek son saatlerim oldukça sıkıntılı ve zor geçti. Bir ara duvarları yumrukladığımı ve deli gibi nefes alıp verdiğimi çok net hatırlıyorum. Saat 18.00 gibi yapılan muayenede hemşire suyumu patlattı (Onu da kendim halledemedim) ve ondan sonrası tam bir karmaşa :) Hatırlamadığım saatlerin ardından 21.00’de yapılan son muayenede bebeğimin kafası göründüğü için bir telaş hemşireyle beraber doğumhaneye kendimi zor atmıştık.

Doktorumun da gelmesiyle başlayan doğumunda ikinci ıkınmamla beraber oğlumu gördüm. Sadece 5 dk süren doğumhane maceram bizi mutlu sona kavuşturmuştu. Ve bütün çektiğim sancılar o anda sona erdi. Onu gördüğüm de hissettiğim o duygu tarif edilemezdi. Sanırım normal doğumun en güzel yanı o an olsa gerek…

3,300 gr ve 52 cm olarak sağlıklı doğan oğlum Eymen Arın şimdilerde abi olmaya hazırlanıyor :) Bir de kız annesi olmaya hazırlanan ben 7. Ayıma geldim bile. Umarım bu kez kendi sancımla, sıkıntısız bir normal doğum daha gerçekleştirebilirim.

Belki ikinci doğum hikâyemi de sizlerle paylaşırım… Allah’im tüm bebekleri sağlıkla ailelerine kavuştursun…

<< Önceki Hikaye Sonraki Hikaye >>