Hamileliğimi öğrendiğim tarihten itibaren hatta 7 haftalık hamileyken bile sürekli okur ve araştırır, normal doğum yapıp yapamayacağımı düşünürdüm.  

Zaman hızla geçti ve 38+5 haftalık hamileyken birden bire midem bulanmaya ve belim de ağrımaya başladı. Hemen doktorumu arayıp durumu anlattım, beni hemen hastaneye çağırdı. Doğuma daha 2 hafta olduğu için gayet rahattım, ancak doktorumun odasına girer girmez doktorum bana bakıp gülümseyerek "doğum başlamış, bugün aynaya baktın mı" diye sordu.

Çok şaşırdım ve hemen bana verdiği aynaya baktım. Yüzüm özellikle dudaklarım inanılmaz şişmişti. Doktoruma ben hazır değilim diye ağlamaya başladım, o da "senin hazır olmana gerek yok bebeğin hazır" dedi.  

Doktorum çatı muayenesi ardından da ultrasonla bebeğime baktı, kızım doğum kanalına girmişti hatta kafa kemikleri sıkışmıştı ve her an doğum başlayabilirdi. Mide bulantısı ve bel ağrısı da doğumun habercisiydi. Hiç açılmam olmamıştı bu nedenle de Doktorum çoğu doktorun aksine o gün suni sancıyla normal doğum yapmam konusunda beni saatlerce ikna etmeye çalıştı ama ben suni sancı istemediğim gibi normal doğum da yapamayacağıma karar verdim.  Ertesi gün sezeryan olmayı kendi isteğimle kabul ettim ve sezeryan olup, kızımı sağlıklı bir şekilde kucağıma aldım.

3315 gr 50 cm doğdu kızım. Eşim her an yanımdaydı ve kızımızın doğumuna bizzat tanık oldu. Hastanede kaldığım süre boyunca hiç ağrım olmadı,sadece yataktan ilk kalkma anında nefesim kesilir gibi oldu ancak sonrasında bu his de geçti.

Hastaneden yürüyerek kızım kucağımda çıktım. Yalnız Sezeryan olduğum için sütüm 3. Gün geldi hastanede 2 gün kızıma mama takviyesi yapıldı.

Kızım şuanda 4 aylık ve çok şükür hiçbir sıkıntımız yok ikimiz de sağlıklıyız. Doktorunuzu mutlaka dinleyin ben sezeryan olduğum için asla pişman değilim ancak normal doğum açısını da hala daha merak ederim ve acaba yapabilir miydim diye düşünürüm.  

Allah isteyen herkese evlat versin bu mutluluğu herkes yaşasın isterim. Sağlıkla kalın sevgiler GÜLSEN

<< Önceki Hikaye Sonraki Hikaye >>