Öncelikle merhaba;

Sizlerle ilk doğum heyecanımı paylaşmak istiyorum. İlk kez hamile kaldığımı öğrendiğimde evliliğim henüz birkaç aylık bir sürece sahipti. Henüz evli bir kadın olmayı bile tam olarak anlayamadan hamile kaldığımı öğrendim. Duygusal olarak hazır mıydım değil miydim onu bile hatırlamıyorum. Ancak şunu iyi biliyorum ki Allah kadını anne olmak için yaratmış.

Hamilelik dönemimde aşerme, mide bulantısı, uyku problemi gibi sorunlar yaşamadım. Tüm hamilelik dönemim boyunca canım bir kez şeftali istedi. Kış hamileliği olduğu için eşim o kadar aradığı halde şeftali bulamadı, ben de şeftali suyu içerek şeftali yeme isteğimi bastırdım.

Onun dışında hamilelik dönemimde yaşadığım en büyük problem midemdeki müthiş kaynama oldu. Kesinlikle korkunç bir deneyimdi. Ne yersem yiyim, midem kaynıyordu. Serde annelik sorumluluğu olduğu için doktorun vermiş olduğu mide ilacını içmemekte de ısrar ediyordum. 3. aydan itibaren başlayan mide sorunlarım doğuma kadar devam etti. Aynı sorunu ikinci bebeğimde de yaşadım.

Hamilelik sürecinde rutin doktor kontrollerimi aksatmadan sürdürdüm. Hamilelik ve doğumla ilgili herşey normal görünüyordu. Hamileliğimin 35.haftası bittiğinde yani 36.haftaya girdiğim günlerde günübirlik ablamı ziyarete gittim. Otobüs yolculuğu yaptım ama belimde nasıl bir ağrı var anlatamam. 1,5 saatlik yol bitmek bilmedi. Ablama gittiğimde “belimde bir ağrı olduğunu” söyledim. Ablam, “hamileliğimin son ayına girdiğini, bu tür ağrıların olağan olduğunu”söyledi. Benden daha tecrübeli olduğu için ben de belimdeki ağrıyı önemsemedim.

Ablamda, akşam saatlerine kadar zaman geçirdim ve eve döndüm. Otobüs yolculuğu benim için yine bir kabustu. Eşimle birlikte akşam yemeğini yedik ve kendimi yorgun hissetiğim için erken saatte uyudum. Gece 03.00’te aniden uyandım. Çiş yapma ihtiyacı duyuyordum. Tuvalete gittim, zannediyorum ki çişimi tutamıyorum, daha sonra öğrendim ki, benim çiş zannettiğim şey doğum işareti olan suymuş. Yani, suyum gelmeye başlamış. Zaten 36.haftada olduğum ve doğuma bir aydan fazla bir süre olduğu için doğumla ilgili kesinlikle bir beklentim de yok.

Hemen ablamı aradım, ablam “suyun gelmiş olabilir” dedi. Apar topar hastaneye gittik. Öyle korktum ki, ağlamaya başladım. Devlet hastanesinde doğum yaptım. Özellikle devlet hastenelerinde gece nöbeti tutan doktorlara sesleniyorum, ne olur zaten korkan kadınları bir de kötü davranarak siz korkutmayın. Doktor muayenesinden sonra bana doğumun başladığı söylendi. Şaşırmıştım. Hala inanamıyordum, daha bir ay vardı doğuma.

Doğumhaneye giderken ağlayarak eşime sarıldım. İlk bebeğim, biraz acele etmiş, vaktinden önce geliyordu. Doğumhaneye gittiğimde bana sancım olup olmadığını sordular. Sancım yoktu, ben de yok dedim. Bana suni sancı denilen berbat bir şey verdiler. Hiç sancım yokken, birden resmen beni kıvrandıran bir sancı başlamıştı. Biraz zor bir doğumun ardından ilk bebeğimi kucağıma aldım. Dünyanın en büyük acılarını da çekseniz, o bebeği kucağınıza aldığınız an tüm ağrılarınız ve acılarınız yok olup gidiyor. Artık kendinizi değil sadece ve sadece onu düşünmeye başlıyorsunuz.

Tüm annelere ve anne adaylarına sevgilerimle...

Son güncelleme: 18/03/2024

<< Önceki Hikaye Sonraki Hikaye >>