Merhabalar, doğum hikayemi hatırladıkça kendimi gülmekten alamıyorum...

Öncelikle şunu söylemem gerekiyor ki, hamilelik sürecimi Hakkari’nin Yüksekova ilçesinde geçirdim. Bu da çok sık doktor kontrolüne gidemediğim anlamına geliyor.

Ancak hamileliğimin 7. Ayı olduğunda Karadeniz’in yüksek köylerinden birinde yaşayan ailemin yanına gittim. Hamileliğimin son haftalarında eşimde yanıma gelmişti.

39. Haftaya geldiğimde diğer akrabalarımla birlikte bahçede patates sökmeye gittim ve orada hiç yorulduğumu fark etmeden uzun saatler çalıştım. Akşam olup eve döndüğümüzde tarifsiz ağrılar çekmeye başladım.

Ne olduğunu bir türlü anlayamamıştık ve sabah olur olmaz doktora koştuk. Gerekli muayeneler yapıldıktan sonra 1.5 cm açılmam olduğunu ve o gün hastanede yatmam gerektiğini söylediler. Fakat tam da o anda sancı odasında bekleyen diğer hamileleri görünce çok korktum ve dışarıya çıkıp aileme ve eşime bir sorun olmadığını her şeyin yolunda olduğunu ve daha beklememiz gerektiğini söyledim.

Ailem de bana inanmıştı ve bunun üzerine bütün gün şehir merkezinde gezdik. Tabii ben sancı çekmeye devam ediyordum ama korkudan sesimi çıkaramıyordum.

Günün sonunda köye döndük fakat köy ile hastane arasında neredeyse 2 saat süren bir mesafe vardı. Köye döndükten sonra benim sancılarım dayanılmaz bir hal almıştı. Ailem de gerçeği anlayınca bana epeyce kızdılar fakat artık yapacak bir şey yoktu. Ben acılar içinde kıvranırken gece saat 1 de hastaneye varmıştık.

Sabah 6 ya kadar sancım devam etti ama suni sancı hiç almadım. Saat sabah 6:30 u gösterdiğinde doktorum artık zamanımın geldiğini söyleyip beni doğumhaneye aldı.

Hani her hamile için Allah tek avazda kurtulmayı nasip etsin derler ya, işte benim doğumum tam da öyle oldu.

Şükürler olsun ki, çok kolay bir doğumdu ve gerçekten tek avazda doğurmuştum kızımı. Onu kucağıma verdikleri anda gerçek mutluluğun bu olduğunu anladım.

13 Temmuz 2013 yılında dünyaya getirdiğim kızımın adı Neva.

<< Önceki Hikaye Sonraki Hikaye >>