Bebegim 3 aylık olana kadar her hafta bulantı ve baş dönmesi yüzünden hastanedeydim ve serum yedim. Küçük yaramaz beni epey zorluyordu :) hayattan kopmuştum adeta.

Bebegim 14 haftalık olunca artık cinsiyetini öğreniriz umudu ile babasıyla beraber hastaneye gittik. Bir oğlumuz olacağını öğrendik ama doktorumuz ultrason ekranına dikkatle bakmaya başladı ve bebegin karnında bir kist olduğunu söyledi. Bizi devlet hastanesine yönlendirdi.

Hayatımın en zor günleri o andan itibaren başlamıştı. O aydan itibaren her ay, hatta 15 günde bir doktora gittik, kist büyüdümü diye ama inatçı kist büyümeyi bırakmadı ve bize kabus oldu.

Oğlumun sağlığı, kilosu vs. herşeyi harikaydi, ama doğar doğmaz olması gereken bir ameliyat vardı 'bağırsak kisti' ameliyatı. Bunun için iyi bir cerrahın olduğu hastanede doğum yapmalıydım.

20 Eylül 2014 günü artık onu taşıyamayacak hale gelmiştim. Yürüyemiyor, nefes alamıyordum. Oğlum henüz 37 haftalıktı, doktor risk almadı ve o gün doğuma alındım.

Ameliyathanede uyumayı beklerken de bebeğini yanına veremiyecez, hemen yoğun bakıma alacaz dediler bana. Nasıl bir bilinçle uyuduğumu tahmin edersiniz.

Çok şükür çok sağlıklı bir bebek dünyaya getirdim, ama o kist yüzünden 1 saat kaldı benimle sonra 11 günlükken cok ağır bir ameliyatla aldılar kabusumuz olan o şeyi.

Toplam 33 gün yogun bakimda kaldı oglum. Günde 2 kere toplam 20 dk görebildik oğlumu ve günlerce aç bıraktılar. Yıllarca hayalini kurduğum halde emziremedim onu doya doya. 5 ml - 10 ml sütümden biberonla veriyolardı ve o çok aç oldugu için ağlamaktan oda bende bir hal olduk.

Şimdi 10 aylık Arda bebek ve cok iyi elhamdulillah. Allahım kimselere yaşatmasın böyle tecrübeler.

Son güncelleme: 06/04/2024

<< Önceki Hikaye Sonraki Hikaye >>