Evet gelelim 16 Nisan Çarşamba akşamına  banyomu yaptım, abdestimi aldım, kuaförüme gittim saçlarımı fonlettim yani sebep kendimi iyi hissettirmek. Sonra eve geldim eşim, ben, eşimin halası akşam bizde; nasıl bir heyecan ama yine de ben herkese göre daha sakindım.

İşte sonra saat gece yarısı oldu yatağımıza geçtik, eşimle biz sadece birbirimize bakıyoruz  ve gözlerimizde çoooook büyük bir mutluluk aylardır beklediğimiz an geldi dercesine. Sonra bir ara eşim daldı ama ben cin gibiyim uyumak mümkün mü, nerdeeeeeee :) Neyse artık yatak dar gelmeye başladı kalktım gecenin bir yarısı dışarıyı izliyorum evin içinde dönüp duruyorum biran önce sabah olsun diye. Neyse ki saati 4 yaptım. Sabahın dördü kalktım tırnaklarımı kestim yine dönüyorum evin içinde saat 6 gibi Tarsus'tan benim teyzem gelecek.  7 gibi de Adana'dan görümcem gelecekti. Saat 6 oldu teyzem geldi, görümcem geldi derken saati 7:30 yaptık ben odama geçtim üzerimi giyindim, hazırlandım ve eşime hadi hadi artık duramıyordum biran önce kızıma kavuşmak istiyordum sonra hep birlikte evden çıktık hastanenin önüne geldik ben nasıl mutluyum :)

Odama götürdüler beni o arada eşim yatış işlemlerini yaptırıyor sonra hemşire geldi üzerimi değiştirdi. Daha sonra o iğrenç ötesi şeyi sondayı takacağını söyledi ama bende bir huzursuzluk hep sondadan korkmuşumdur  ve işte o gıcık an sondayı takarken nasıl bağırmışım ben bile farkında değilim. Daha sonrası var birde; bir 10 dk sondanın verdiği rahatsızlık beni mahvetti çıkarın şunu diyorum ve büyük an hastabakıcı geldi gidiyoruz dedi. Tam giderken bebeğimin hemşiresi hadi sen git bende arkandan geliyorum dedi o kadar tatlı bir hemşireydi ki ve daha sonra eşim yanımda çıktık doğum katına. Eşimle vedalaştım ben içeri o dışarı  ameliyathaneye girdik.

Bende hiç olmayan heyecan başladı, nasıl bacaklarım titriyor ama birde çok soğuktu doğumhane sonra koluma serum taktılar. Daha sonra epidural anestezi ile sezeryan olduğu için aneztesi uzmanı geldi beni ayarladılar oturusumu felan. Sonra işte belimde bir incecik acı hissettim daha sonra hemen arkasından bir elektrik çarpması gibi bişey ve sonra yavaş yavaş ayaklarımda uyuşma hissettim beni tam olarak yatırdılar. Önümü perde ile kapattılar sonra ellerinin karnımda dolaştığını hissediyorum. Karnımı ilaçlıyorlarmış bu arada bebeğimin hemşiresinin eline sıkıca yapıştım, bırakmıyorum çünkü ordan destek alıyordum ama bu arada bende heyecan, korku felan bişey kalmadı daha sonra doktorum geldi.

Karnımda eller dolanıyor hissediyorum, bu arada soruyorum ama kesildi mi karnım diye hemşire bana hayır daha kesilmedi dedi ve 1 dk sürmedi bebeğimin ağladığını duydum ve orda koptum zaten nasıl ağlıyorum ama o kadar güzel bir duygu ki  bunu tarifi asla ve asla yoktur. (Aaaa bu arada unutmadan söyleyeyim tüm ameliyat boyunca sürekli dua okudum herkese dua ettim, sadece dua ettim) Sonra bebeğimi temizliyolar gözümün önünde ama bende tabi ağlamaya devam.

Sonra hemşiremiz bebeğimi getirdi yanıma, kokladım baktım, baktım sonrası işte götürdü meleğimi hemşire teyzesi. Sonra bana bir rahatlık, huzur geldi kuş gibi oldum.

Doktorum dikişlerimi atıyor ben uyumamak için kendimi zor tutuyorum neyseki bitti. Beni sedyeye aldılar ve çıkıyoruz o soğuk odadan bebeğim çoktan babasıyla tanışmış bile. Sonra odamıza geldik herkes beni bekliyor ben gülerek girdim zaten odaya sonra eşim geldi öptü beni bir yarım saat sonra meleğimi getirdiler emzirmek için.

Nasıl çabalıyordu kuzum, işte biraz emzirdim kuzumu. Neyse ki, zaman biraz geçti ayaklarımdan uyuşukluk yavaş yavaş geçiyordu. Tam olarak uyuşukluk geçince bende ağrılar başladı ne yalan söyleyeyim bir ara çok ağrım oldu ağladım bile sonra doktorumu aradılar bana kuvvetli bir ağrı kesici yaptırdı ve sonra rahatladım ve o gün ara ara bebeğimi emzirdim yanımdaydı artık kuzum gözüm sürekli meleğimin üstündeydi. Kokladım bol bol sonrası üzerimi değiştiler yürümek için kalktığımda hiç zorlanmadım.

Çok korkuyordum ama gerçekten korkulacak kadar yokmuş hatta ben 2-3 adım değil koridoru boylu boyuna yürüdüm ilk yürümemde. Sonra sırf hastaneden erken çıkmak için gazımı yapmaya uğraştım ve başardım :)

Sonra işte o gece sabah kadar uyumadım yine, artık uykusuzluktan halim kalmamıştı. Sabah eşim geldi, doktorum geldi sordu gazını çıkardın mı, ağrın var mı diye bende ağrım yok, gazım çıktı dedim. Bana taburcu olabilirsin deyince nasıl sevindim :) dedim doktora neyse öğleden sonra 2 gibi çıkış işlemlerim yapıldı ve meleğim kucağımda  hastaneden çıktık ve evimize geldik şükürler olsun.

İşte ilk günler ağrım, sızım oldu olmadı değil ama dayanılamayacak kadar olmadı. Ağrım olduğunda da doktor ağrı kesici yazmıştı onu içtim. Bebeğim 4 günlüktü kontrole gittik yeni doğan sarılığı çıktı kızımda. Doktora tahlil sonuçlarını götürdüm doktor yatıralım dedi nasıl kötü oldum sanki başımdan kaynar şu döküldü.  

İşte bebeğimi yatırdılar küveze o gece sabaha kadar 2-3 saate bir sürekli hastaneye gittik geldik eşimle meleğimi emzirmek için sonra tekrar sarılığına bakıldı kızımın çok şükür sonuçlar çok iyi bebeğimin sarılığı düşmüş gayet iyi dediler taburcu dediler; nasıl sevindim anlatamam sanki dünyayı bağışladılar bana.  

Kızımı aldık evimize geldik çok şükür şimdi mışıl mışıl uyuyor kızım teyzeleri :) Allahımdan tek dileğim kimseyi bu duygudan mahrum etmesin Rabbim  o kadar güzel bir duygu ki dünyayı bağışlasalar boş gelir. Annelik dünyanın en muhteşem duygusu...  

Evet kızlar bizim hikayemiz böyle çok uzattım biliyorum ama bende hikayeleri okurken en ince ayrıntısına kadar yazmalarını isterdim umarım sıkmamışımdır sizleri kızım ve ben hepinizi öpüyoruz.

<< Önceki Hikaye Sonraki Hikaye >>