Öncelikle evliliğimin başında çocuk istemiyordum; gerek sorumluluktan gerek diğer nedenlerden fakat evliliğimin 2. yılında içimde birden çocuk isteği oldu ve çok isteyerek hamile kaldım ve bulantılar vs. başladı tabi ve ben panik atak hastasıydım.

6.ayıma kadar herşey mükemmeldi! Bulantılar bile ayrı sevinçti. İlk annelik heyecanı derken hamileliğimin 6. ayında doğum korkularım başlayınca panik atağım ağır bir şekilde geri döndü tabi, işte kabus gibi iki ayım başlıyodu hamile olduğum için ilacımı kullanamadım ve hamilelik  etkisiyle de duygusallık hatsafhada tabi.

Neyse ki eşimin ve ailemin desteğiyle birazda doktor yardımyla o kabus dolu günler artık geride kalıyordu. Panik atak (bkn: gebelikveannelik.com/hamilelikte-panik-atak) yaşayanlar ne beter bir hastalıktır bilirler ama herşeye rağmen artık 9 aymızı doldurduk ve kavuşmamıza az kalmıştı.

Normal doğumdan hep çok korkuyordum ve doktoruma sezeryan istediğimi söyledim önce kabul etmesede sonra ikna oldu ve sezeryan günümüzü aldık. Biraz korku, biraz heyecan derken benim minik oğluşum günüden erken gelmeyi seçti ve bir hafta erken sancılar başlamıştı.

Gece apar topar hastaneye gittik ve doktorum sabah 8 de sezeryzn dedi. İşte artık oğlumla kavuşmamıza az kalmıştı korkuyodum ta ki o kapıdan girinceye kadar...

Ameliyathaneye gitdiğimde doktorum oradaydı ve her zaman ki gibi ilgiliydi. O an bi cesaret geldi vee işte saat tam 9 da oğlum Eymeni epidural sezeryan (bkn: gebelikveannelik.com/epidural-anestezi )  ile dünya ya getirdim.

Hiç korkmadan mükemmel bi doğum yaşadım... Oğlumu ilk gördüğüm o an dünyalara bedeldi yaşayan arkadaşlar bilirler bu tarifsiz mutluluğu.

Biraz uzun oldu ama paylaşmak istedim şimdiden teşekkürler...

<< Önceki Hikaye Sonraki Hikaye >>