Hamilelik benim için çok stresli geçmişti bulantılar, kusmalar, ağrılar. Bir gün çok ağrım vardı gece yarısı eşimi işten çağırdım. Ağrım var diye bi taraftan çok korkuyodum doğum olmasın diye çünkü çok erkendi daha bebeğime bi zarar gelmesini istemiyordum hiç ama, neyseki bir şeyimiz yoktu :)

Aslında doğumdan korkuyodum çevremdeki arkadaşlarım benim doğumun 10 saat sürdü, 15 saat sürdü felan diye anlatıyolardı ve bunlar beni daha çok korkutuyordu. İnternetten sürekli doğumla ilgili videolara bakıyor Allahım ben nasıl doğuracam diye kendi kendime soruyordum.

Bu şekilde zaman su gibi geçti 40 haftalık olduk ama bende ne ağrı var ne açılma. Doktorum beni iki güne bi NST (bkn: gebelikveannelik.com/nst-nedir)  ye sokmaya başladı ama bende hiç sancı yoktu. Doktorum 42. Haftaya kadar bekliyecez olmazsa suni sancı verecez demişti bu arada yine iki güne bi hastanedeyim ben..

Yine bir gün kontrole gitmiştim yanımda eşimde vardı sadece kontrol amaçlı gittim 41+3 de tam 30 Mart günüydü kontrolde bebeğimi suyunun bittiğini ve hemen doğuma alınacağımı söyledi doktor, aslında üç gün sonrası için kararlaştırılmıştı doğum ben birden heyecanlandım korktum kendimi 9 ay boyunca hazırlamamışım meğer hiç, korkuyla karışık mutlulukta vardı ama.

Neyse yatışımı yaptılar suni sancı (bkn: gebelikveannelik.com/suni-sanciyla-dogum) verdiler bana. Saat ikindi uçtu bekleyiş başladı beklerken acıkmıştım heyacandan hamburger felan yedim o arada tabı :)

Veeeee saat akşam yedi sekiz civarı sancılarım yavaş yavaş hissetmeye başladım o sırada yan odadamda bi bayanının daha sancıları varmış i öyle böyle saat dokuzda dayanılmaz derecede olmuştu sancılarım doktorum baktığında kanamam olmuş ve 8 cm açılmam olmuştu bi anda hemen odadan doğumhaneye aldılar beni. Ebe ıkınmalarımı güzel yaparsam fazla uzun sürmeyeceğini söyledi. O sırada dayanamadım bana bi ağrı kesici yaptılar o güzel ıkınmaların sonunda saat tam 00.38 de bebeğimi kucağıma aldım vee Nur'umu kucağıma alınca ne acı, ne korku kaldı sadece mutluluk vardı.

Ağrılarım başladıktan üç dört saat sonra bebeğimi sarıldım anladım ki korktuğum kadar yokmuş boşunaymış aslında düşünüyorumda doğumum uzunda sürse zorda olsa yine aynı düşünürdüm çünki bebeğimi, prensesimi kucağıma aldığım o an herşeye değer.

O mutluluk asla paha biçilemez Allahım yüce rabbim olmayanlarada yaşatsın inşallah bu duyguyu....

Vee son bir şey daha bebeğim Nur'um ilk kakasınıda doğumhanede kucağıma yaptı ama o bile çok mutlu etti beni :) Veee şuanda Nur'um bir yaşında çok mutluyuz bizzzz :)

<< Önceki Hikaye Sonraki Hikaye >>