Pazartesi günü kontrolüm vardı, bu yüzden Pazar gecesi hiç uyuyamadım içimde bir his vardı sanki yarın kollarıma alacaktım bebeğimi ama korkuyordum.

Sabah 6:30 kalktım duşumu aldım, eşimi kaldırdım, kayınvalidem ve görümcem cıktık evden, bu arada yolda doktor ile karsılaştık o önde biz arkada beraber gittik hastaneye.

Neyse saat 8:30 hastanedeyiz NST ye bağlandım sancı çıktı, Doktor hanım bakalım dedi muayene etti, ama ölecem heyecandan ve korkudan 3 cm açılmış hemen yukarı cıkalım dedi. Birde ebe muayane etti tamam çok güzel dedi. Basladılar suni sancı vermeye, lavman yapıldı.

Eşim hemen anneme haber verdi. Bir baktım kapıdan herkes beni bekliyor.

Saat 4:30 kadar suni sancı verildi sözde ama bende hiç sancı yok..

Doktor en sonunda kontrol ettiğinde olmuyor bir şey tıkamış açılmıyor rahim hem de incelmiş dedi. Hemen sezeryan dedi.

Beni aldılar saat 17:40 sedyede giderken herkesle vedalaştım ama en cok beni mahveden eşimin gözyaşlarıydı elimi tuttu saçlarımı okşadı cabuk gelin dedi eğilip öpemedi beni :(

İndim ameliyathaneye, bir sürü soru soruyorlar. Baktım doktor geldi, saçımı okşadı, korkma dedi kısaca beni hazırlarken herseyi özet gectiler. Doktora ben gidiyorum dediğimi hatırlıyorum, oda bana güle güle dedi.

Bebeğime 2 kez kordon dolanmış hemde sıkı sıkı ondan rahmim incelmiş, geldiğinde elleri bıle mosmormuş. Kardeşim ağlama krizine girmiş ablama ne diyecez diye şükürler olsun rabbime onu bana bağışladı, bebeğimi.

Sonra Betül hanım, Betül hanım iyimisin? Hep aynı soru iyiyim dedim ve hadi o zaman oğlun yukarıda sen bekliyor dediler.

Eşimi gördüm ilk yarım yamalak benim sesimi duymuş bebeğimiz nerede, kime benziyor diye geliyomuşum :)

Geldim odama, vermeye çalışıyorlar kucağıma bebeğimi ama göremiyorum öyle ağlıyor yavrum aç.

Rabbim herkese nasip etsin mükemmel bir seymiş.

Dua eden bütün arkadaslarımdan allah bin kere razı olsun.

Bebişim 3.200 kg 50 cm boyunda, ve eşimin kopyası :)

Herkese iyi doğumlar...

<< Önceki Hikaye Sonraki Hikaye >>