Oğluma hamileliğim o kadar güzel, rahat ve huzurlu geçti ki her doktora gidişimizde herşeyi çok güzel dedi doktorumuz. Kilosu, boyu, suyu vs.

Bir oğlum olsun çok istedim, Rabbim de nasip etti Elhamdülillah. Hergün karnımda konuşuyorum, ilahiler dinletiyorum, Kuranı Kerim okuyorum, bir çok hatim indirdim. Bu süreçte eşimde çok destekti sağolsun ve heyecanlı bekleyiş sona gelmeye başladı. Artık günümüz de doldu ama bende hiçbir belirti yok.

Artık 40. haftaya ulaşmıştık, doktora gittik doktorum suni sancıyla alalım suyu bitmiş, oksijensiz kalabilir dedi ve ben hemen yatış yaptım hastaneye. Hiç böyle tahmin etmiyordum ilk bebeğim ve nasıl olacak sancım gelecek, suyum gelecek sanıyordum ama oğluşum inatçı çıktı :) ve serumla verdiler suni sancıyı. Saat 12'de verdiler artık beni aldılar doğuma 10 dk sürmedi oğlum doğdu.

Öyle güzel, öyle heyecanlı ve huzurlu birşey ki ağrımı, dikişimi unuttum bebeğimin yüzünü gördüğüm an. Eşimin kucağına verdiler ilk o mutluluğun tarifi yok.

Bizim hikayemiz asıl buradan sonra başlıyor.

Bebeğimi üç saat sonra çıkış yapacağımız sırada aldılar. Solunum sorunu var dediler ama kalbinde sorun tespit edilmiş. Kalpteki sağ damarla sol damar tersmiş. Acil önce anjiyo, sonra ameliyat dediler.

Evime götüremeden küveze aldılar bebeğimi, kucağıma alıp öpüp koklayamadan üç günlükken anjiyo oldu. 7 günlükken kalp ameliyatı oldu.

Hazırlıksız yakalansakta sabır ettik, hep dua ettik ameliyatı 4 saat sürdü ama benim ömrümden yıllar gitti.  Bir anne olarak dayanılması çok zordu ama elimizdende birşey gelmiyordu.

Ameliyat oldu iyi dediler bir kaç gün sonra enfeksiyon kaptı ve tekrar göğsünü açıp orayı temizlediler. Biz doğmadan topuk kanını aldırırken ağlarsa dayanamayız derken nelere dayanmak zorunda kaldık.

Bu süreçte bebeğim hastanelerde büyüdü tam 34 günlük oldu. Bu süreçte çoookkk şeyler yaşadık ama hamd olsun Rabbime şu anda 50 günlük ve evimizdeyiz :) Allah kimseye yaşatmasın İnşallah. Bizim hikayemizde bu...

<< Önceki Hikaye Sonraki Hikaye >>