Doğum yapacağım ay yani Ekim ayı gelmişti. Doktorumla doğum yöntemi hakkında konuştuk ve bana sezeryanın adını bile anmadı. Doğal doğum yöntemiyle çok rahat doğum yapacağımı söyledi.

8 Ekim Perşembe gecesi eşim doktorumuzun öngörüsüyle uçağa binmiş ve 30 saatlik aktarmalı 3 uçuşla Türkiye'ye geliyordu. Artık kafam rahattı. Doğum yapsam bile eşim akşamına yanımda diye düşünüyordum. Çünkü 2 ay boyunca bebeğimle "Babanı bekle oğlum. Baban gelince sen de gel." diye konuştum.

Perşembe gecesi uykuya dalmakta zorlandım. Uyudum uyandım ve ara ara karnında ağrılar hissettim. 9 Ekim sabahı olmuştu. Sabah doktor kontrolüm vardı. Nst de sancılarım çıktı ve 4 cmlik bir açılmam vardı. Doktorum eve yolladı ve saat 5 gibi sancıları takip edip onu aramamı söyledi.

Saat 5 olana kadar yemek yapmak vs işlerle oyalandığım ve ayakta olduğum için tam anlamıyla sancıları anlamamıştım. Saat 5'ten sonra farkettim ki sancılarım sıklaşmış ve kuvvetlenmiş. Bu arada rahatlamak için duş aldım. Boy abdestimi de aldım. Doğuma tertemiz gitmek istedim.

Sancıları düşünmemek için yasin okumaya karar verdim. İnsan o anlarda Allah'a daha yakın hissediyor kendini bence. Bu esnada suyum geldi ve doktorumu aradım, sancıların 5-6 dk da bir geldiğini suyumun geldiğini söyledim. Eşim de uçaktan inmiş eve geliyordu. Resmen dişimi sıkarak eşimin gelmesini bekliyordum. Sancılar girdikçe doktorumun dediği gibi derin derin nefes alarak bebeğime oksijen gönderiyordum. Doktorum eşim gelir gelmez hastaneye geçmemizi söyledi. Bu arada yanında annem babam vardı, sağolsunlar ama eşimin de olması çok önemliydi benim için.

Saat 8:15'te eşim kapıdan içeri girdi ve biz hasret bile gidermeden eşyaları aldığımız gibi hastaneye gittik. Doktorum beni bekliyordu. Muayene etti ve 7 cm di açılma. Bu çok iyi bir şeydi çünkü doğuma çok yaklaştığımızı gösteriyordu. Doktorum sancı çekerken yatmamamı ayakta gezinmemi bunun doğum sürecini hızlandıracağını söyledi. Yattığım oda çok aydınlıktı bu beni çok rahatsız etmişti. Saat ilerliyor sancılar kuvvetleniyordu ama biliyordum ki her sancı bebeğimi bana biraz daha yaklaştırıyordu. Son kontrol sonrası büyük tuvaletimi yapma isteği ile sancı şiddetlendi.

Doktorum doğumhaneye geçebiliriz dedi. Doğumhane evresi çok inanılmaz. Doktorumun talimatları doğrultusunda her sancı gelişinde ıkınarak çıkmak isteyen bebeğime yardım ettim. Hiç bağırmadan, sessizce. Çünkü annem tembihlemişti bağırırsan enerjin biter diye. Gerçekten müthiş bir efor sarfediliyor o esnada. 7. ittirmeden sonra bebeğimin çıkışını gördüm. Öyle müthiş anlardı ki hala gözlerim doluyor.

Doktor bebeğimin ıslak sıcak bedenini göğsüme koydu. Boncuk gözleriyle bana baktı "ben geldim anne bak babamı bekledim" der gibi ağlamadan bana baktı. Sardım sarmaladım Allahım bu benim yavrum muydu? Doktorum alnından öpücem çok akıllı babasını bekledi felan diyordu. Bebeğimi aldılar giydirmek için ama benim gözüm hep ondaydı. Sonrası acısız ve hızlıca gecen bir süreç.

Odaya geçtik ve ben hemen ayaktaydım. Doğum yaptığım gece uykuya dalamadım. Yaşadığım şey bir mucizeydi ve kendimle gurur duydum. Binlerce şükrettim Allah'a. Anne olmuştum ben hem de en doğal yolla müdahalesiz çok şükür.

HERKESİN DOĞUM HİKAYESİ FARKLIDIR Kimse kötü hikayeler dinleyip korkmasın. Ben kulaklarımı tıkadım ve dua ettim. Tekrar hamile kalsam Rabbim izin verirse yine normal doğum yaparım. İlk doğum olmasına göre çok hızlı açılmam oldu çok şükür.

Yürüyüş, yüzme, çömelerek yer silme, sürekli hareketli olma ve hurma yemenin katkısı büyüktü.

<< Önceki Hikaye Sonraki Hikaye >>