Hamileligimde 40+5 haftalık olmuştum, hiç bir doğum alameti yoktu. Ne bir sancı, ne  bir kasılma. Doktorum artık her gün kontrole çağırmıştı.

Benim tek  istediğim normal doğum yapmaktı. Migrenim artık bebeğin gelmemesinden tutmaya başlamıştı. Salı günü yine kontrole gitiığimde doktorum artık 26 Şubat 2015'de yatış yapacağız dedi.

Sabah 8 gibi hastaneye yatışım yapıldı. 2 cm açılma ile hastaneye gitmiştim. Sabah suni sancı vermeye başlandı; her saat gelip suni sancı arttırıldı. Tabi tüm gözler NST cihazında ailecek :)

Öğleye doğru sancılar artmaya başlayınca epidural takılmasını istedim. Anestezi uzmanı başarılı bir şeklide işlemi  tamamladı. Ohhh hiçbirşey  hissetmiyorum, sancılar NST cihazında  tavan yapıyor ama  bende  tık yok; tabi ebe doktor sürekli açılma kontrolünde.

Saat 5 oldu, hala doğuma hazır açılma yok. Doğum yaptığım özel hastanede tuhaf bir uygulama mesai saati bitince nöbetçi doktora kalıyorsun. Doktorum son kontrolünü yaptı yok bebeğin kafası büyüyor falan, daha doğrusu amacı beni sezaryana almak.

Tabi ki direndim yok dedim sezaryan istemiyorum. Artık gelen doktor arkadaş neye karar kılıyorsa o dedi bana. Benim surat düştü. Dedim kesin gelen doktor beni sezaryana  alacak. Unutmadan söyleyim ilk doğumum, sezaryana  karşı antipatim var o yüzden zorladım hep.

Neyse gelen doktor kontrol etti; normal doğuma zorlayan arkadaşımız diyerek karşıladı beni beklediğim en güzel haberi verdi kontrol ettikten sonra  açılman güzel dedi ve buzkapan takıldı bana akşam 8 civarı.

Saat 8:30 gibi istenilen normal doğuma hazırım dendi ve doğuma alındım. 2 defa ıkınma ile  21:02 de oğlumu kucağıma aldım :)

Epidural ile normal doğum yaptım. Doğum yapacak arkadaşlara önerim doğum o kadar korkulacak  bir durum değil. Zaten oğlumu kucağıma   verdiklerinde dünya durmuştu :)

<< Önceki Hikaye Sonraki Hikaye >>