Bu süreç sonrası en sonunda erkek doktora gitmeye karar verdim ve ona gittikten 2 ay sonra hamile kaldım tabii o vesileydi evladım bana Rabbimin hediyesiydi.

15 aylık bir bekleyiş sonunda bir melege sahip olacağımı öğrendim ve dünyalar benim olmuştu artık. Normal doğum yapmak istiyordum bunun için özel hastaneye gitmiyordum bilirsiniz özel hastanede hemen sizi kesmek isterler.

Her ay kontrole gidiyordum onu göreceğim günü iple çekiyordum hergün ultrasona girmek istiyordum artık. Artık 7 aylık hamileydim ve doğum hastanesindeki doktorum özele geçmişti bu benim için bir fırsattı doktorum normal doğum yanlısıydı çünkü. Hemen onun olduğu hastaneye gittim bana normal doğumdan korkup korkmadığımı sordu ben de korkmuyorum aksine sezeryanı aklımın ucuna dahi getirmek istemiyorum dedim aferin sana demişti.

Günler böylece geçerken 34 haftaya girmiştik, belimde bir ağrı dayanılmazdı artık eşim şehir dışında çalıştığından annemlerde kalıyordum ve fakülte hastanesi annemlere yakındı gece 12 de beni fakülteye götürdüler. Uzun bir inceleme sonucunda böbreğimde genişleme olduğu sancıyı onun yaptığı eğer 24 saat içinde sancı durdurulamazsa mecburi doğum olacağı ve hastanede boş kuvez olmadığından evladımı başka hastaneye sevk edeceklerini söylediler bana.

O gece çok ağladım çok dua ettim şükürler olsun sancım kesildi doğumum ertelendi. Ben doktoruma böbreğimde genişleme olduğunu söyledim önemli birşey değil dedi. 37. haftamda artık böbreğim sızlamaya başladı 3 gece sızıdan uyuyamadım, doktoruma bunu belirttim sezeryana alalım seni dedi. Normalde bu haftada alıyoruz ama sen normal istediğin için 1 hafta daha bekleyelim dedi en geç 15 Ekim'de sezeryana alacaktı beni. Ben yine duaya sarıldım Rabbim'e yakardım. Üroloji doktoruna danıştım çok az bir zaman kalmış normal doğumu bekleyebilirsin dedi bana. Bunu doğum doktoruma söyledim bekleyelim o zaman dedi.

27 Ekim doğum tarihi olarak görünüyordu. 26 Ekim'de kontrolüm vardı ve hastaneye gittiğimde sancılarım çıktı. Doktorum muayene etti 1 parmak açıklığın var akşam tekrar gel kontrol edelim sancın artmışsa yatışını yapalım dedi. Akşam gittim sancım artmıştı fakat yatmak istemedim çünkü açılmamda bir değişiklik yoktu.

Sabah erkenden gittik hastaneye ve suni sancıyı taktılar koluma. Heyecanla bekliyorduk artık oğlumuza kavuşmayı. Benim sancım çıkıyordu fakat ben hissetmiyordum 2 cm, 3 cm derken açılmam 4 cm oldu suyum geldi ve sancılarım başladı. Yatakta sancı çektikten sonra beni artık doğumhaneye aldılar ve ailemi dışarı çıkardılar. Artık doğumum çok yakındı çatala aldılar beni ve birkaç ıkınma sonrası şükürler olsun sağ salim oğluma kavuşmuştum.

27 Ekim 2015 Salı günü 18.12 de 2720 gram 49 cm olarak dünyaya geldi Mahmud Esad'ım. Allah'a ne kadar şükretsem azdır bana bu meleği emanet ettiği için Rabbim isteyen her kuluna tattırsın anneliği.

<< Önceki Hikaye Sonraki Hikaye >>