Sezaryen Yerine Normal Doğum Öykümüz

Merhaba, ben de doğum hikayemi paylaşmak istiyorum. Sezaryen yöntemi ile doğum yapacağımı düşünürken bebeğimi normal doğum ile kucağıma aldım :)

Benim bebeğimin başı haftalarca haftasından önde gittiği için sezaryen doğum yapacağımı düşünürken kızımın son haftada kafasının büyümesinin durması ve doktorumun çatı muayenesinde sen doğurursun demesi üzerine çok istediğim normal doğum yapacaktım.

2 Aralık beklenen tarihti. Ne sancım ne nişan vardı. Doktorum 1 aralıkta çağırdı. 1 cm açılma var dedi ve daha bebeğimin başı mobildi. Yani yüzü USG de bize bakıyordu. 40. Haftası ( gebelikveannelik.com/40-hafta-gebelik ) dolduğu için ben riske atmak istemedim doktorumda riske atmak istemeyince yatış verdi ve suni sancı almaya başladım.

normal dogum oykumu okuyun

Sabah 10 gibi takıldı suni sancı. Öğlen saat 3'e kadar sadece 5cm açılma olmuştu. 3'te epidural takılmak üzere beni doğum haneye çıkarttılar.  Epidural ( gebelikveannelik.com/epidural-anestezi ) takıldı ve doktorum şu kesesini patlatarak doğumu başlattı. Artık her an doğum olabilir dedi.

Tekrar odama döndüm sancım artmaya başladı. Akşam saat 8 itibariyle kızımın kalp atışlarında yavaşlama oldu. Ebelerin biri gidip diğeri geliyordu. Sürekli muayene oluyordum. O gün doktorum nöbetçi olduğu için en son o geldi. Dedi ki kalp ritmi düşüyor. Doğum esnasında daha çok düşebilir. Kurtaramayabilir dedi. O saatten sonra doktoruma beni sezaryene al, kızımı sağlıkla ver ben çektiğim sancıyla kalırım önemli değil dedim.  Zaten öyle olcak yapacak bir şey yok dedi.

Sezaryen için beklerken. Gece 11 gibi tekrar muayene ye geldi ve açılma 8 cm olmuş kızım kanala girmişti bile. Bol bol yürü odada doğumu yapıcaz, sezaryen zor artık dedi. O an ki stresimi asla unutamam.

Gece 1 gibi son muayene ve yeterli açılma ile beni doğuma götürürlerken dünyanın en mutlu insanıydım. Öleceğini bilsen ıkınmanı bırakmıyacaksın dediler. Bırakır mıyım hiç kızımı alacam kucağıma. Çıktık doğum haneye yarım saate yakın sürdü doğumum.

Ikınırken en son doktorumun kaburgalarıma bastırmasıyla attığım bir çığlık var. Sonra kızım doğdu. Ama yüzgelim doğdu. Yani yüzü hala mobildi. Zaten yanımda ağlatmadılar.  Dışarı çıkarttılar zor ağlatmışlar.  Dikişlerim atılmaya başlamıştı kızımın sesini duyduğumda. Yanıma getirip kucağıma verdiklerinde burnuma gelen kokusuyla yaşadığım her şey bir anda silindi sanki.

Kızımı sağlam aldım ya kucağıma daha ne isterim ki. Tüm annişler sağlıkla kucağınıza alın bebişlerinizi :)


<< Önceki Hikaye Sonraki Hikaye >>