İlk hamileliğimdi ve çok araştırdım doğumu, etrafımda o kadar çok sezaryan vardı ki normal doğum yapanlarında ağzından tek çıkan 'travma' idi. Ben hepsine kulaklarımı tıkadım ve araştırdım bu bir mucizeydi ve en iyi şekilde, olması gerektiği gibi olmalıydı ve doktorumla sonuna kadar herhangi bir tıbbi müdahale gerekmediği sürece normal doğum deneyeceğime dair anlaştık.

Doktorum da normal doğum taraftarıydı ve ilk aylar düşük riskim vardı tam onu atlattık derken 32 haftalık iken erken doğum riskim  vardı. Kasılmalarım düzenliydi ve şiddeti orta seviyeydi zaten bütün hamilelik sürecim ağrılı geçtiği için ben anlamamıştım ama kızım kanala girmişti ve rahim ağzımda incelme vardı.

Doktorum erken doğum riskine karşı bütün önlemleri aldı (akciğer gelişim iğnesi gibi) artık benim yatmam gerekiyordu kalan 2 ay boyunca sürekli yattım ve her hafta düzenli NST ve muaneye girdim çoğunlukla kasılma var ama açılma hiç yoktu bebek büyüdükçe artık baskı yapmaya başlamıştı iyice ve sancılarım artmıştı. Ha geldi ha geliyor derken 39+6 olmuştuk ve o gün gelmişti artık ağrılardan geceleri uyuyamıyordum.

17 şubat günü öğlen 12'de ilk belirti geldi nişane ve hafiften sancılarım başladı önce ılık bir duş aldım sonra doktoruma haber verdim hastaneye gitmemi orda muayene olmamı ve duruma göre geleceğini söyledi, eşime haber verdim kayınvalidem vardı yanımda hemen hastaneye gittik ebe beni muayane etti hiç açılmam yoktu ama güçlü kasılmalarım vardı saat 3 olmuştu eve gitmemizi söyledi ama hastane uzak olduğu için hastanede kalmayı tercih ettim doktorumu bekledim doktorum akşam 6'da geldi ve hala açılmam yoktu ama sancılarım artmıştı suni sancı istemedim ve yatışım yapıldı beklemeye başladık.

Gelen sancılarımı odamda eşimle birlikte güzelce karşıladık taki saat 12 oluncaya kadar gece 12'den sonra artık sancılarım dayanılmaz bir hal almıştı 1 dakikada 2 kez geliyordu nst sancı şiddeti 100 çıkıyordu ama hala açılmam yoktu 1 cm bile. Ama umudumu kaybetmedim sonuna kadar bekleyecektim bütün gece saat 5'e kadar bu şekilde geçti saat 5'de suyum geldi hala açılmam yoktu sabah 8'de doktorum geldi ve artık sezaryanı önerdi hem çatım dar, hem de rahmim geride olduğu için.

Son çare akşam 8'e kadar bekleyebiliriz en fazla dedi. 2 seçeneğim vardı ve akşam 8'e kadar beklemeyi seçtim bu arada sancılarımda hiçbir değişiklik yoktu aynı şiddetle devam artık tükenmiştim her sancı sonrası titriyordum doktorumdan biraz rahatlayabilmek için gevşetici istedim ve sancılarımın arası 6 dk bir oldu bu beni 2 saat azda olsa dinlendirdi ve öğlen 3'de ebem geldi hemen sıcak duş ve yürüyüşlere başladık.

Sıcak duş oldukça gevşetmişti beni ve açılmam 2 cm olmuştu azda olsa ilerleme vardı. Olucaktı, inanıyordum bu süreç boyunca kızımın kalp atışları hiç düşmedi hep benimleydi. Akşam 6 olduğunda 3 cm olmuştu ve artık sancılara dayanamıyordum kocaman doğumhanede gezmediğim yer kalmamıştı ve eşimle dans etmediğimiz alan kalmamıştı tekrar masajlar sıcak havlu ile bele masajlar saat 7'de açılmam 4 cm oldu ve artık umutlarımız yükseldi olucaktı ki 4 cmden sonra hemen 5 oldu ama ben bu süreçte doğum sancılarımı durdurmaya başlamıştım sancılarımın arası açıldı tek istediğim biraz uyumaktı derken minnicik bir suni sancı verdiler ve saat 8 de açılmam 7 cm olmuştu.

Doktorum her sancı geldiğinde yere çömelip ıkınmamı söyledi, etrafımda kocaman bir doğum ordusu vardı herkes seferber olmuştu ve 8 cm olduğunda çatala çıktım ve 6-7 ıkınmadan sonra kızım kucağımdaydı. Muhteşemdi, sıcacıktı.

32 saat süren zorlu bir doğum süreci geçirdik ama kızım ve ben hiç pes etmedik ve başardık. Şu an 50 günlüğüz ve doğumu düşündüğümde aklımda kalan tek şey kızımın kucağıma geldiği o muhteşem an, o anı canlı ve farkında olarak yaşamak o kadar değerli ki inanılmaz bir duygu.

<< Önceki Hikaye Sonraki Hikaye >>